II Majówka – podążając A4 w Bieszczady

28 KWIETNIA
Każdą wyprawę, jak każdy trening należy zacząć od rozgrzewki. Zaczęliśmy od własnego podwórka, a że pogoda pozwoliła to Kraków dał nam relaks nad Zalewem Zakrzówek. Dla tych, którzy nie Krakusi i Ci co na miejscu ale jeszcze tam nie dotarli, piszemy czymże on jest.
Znajduje się na południowo-zachodniej części Krakowa. Leży przy skałkach Twardowskiego. Zalew powstał z byłego zalanego kamieniołomu wapiennego. W latach 90′ ubiegłego wieku kamieniołom został zalany, a w wyniku połączenia wody ze skałami wapiennymi dał piękny turkusowy kolor wody. Zalew często jest nazywany Małą Chorwacją. Zalew i Skałki Twardowskiego słyną z tego, że jak tylko zaczyna robić się ciepło, to wiara rusza z grillami, kocykami itp, żeby miło spędzić czas.

Na szybki przystanek, po Łańcucie chęć naszła Nas na aromatyczną kawę i tak Naszym kolejnym przystankiem został Przemyśl. A co można zobaczyć w Przemyślu?
A może co udało Nam się zobaczyć. Po kawce z rynku w Przemyślu ruszyliśmy delikatnie pod górę, gdzie zastał nas piękny widok powoli zachodzącego słońca. Na tym wzgórzu stoi bardzo ładny i zadbany Zamek Kazimierzowski. Jego budowa została zakończona około 1340 roku za panowania Kazimierza Wielkiego.
Prócz samego zamku, miło było się przejść uliczkami i rzucić okiem na katedry i zaznaczyć swą obecność na Szlaku Świętego Jakuba.

Zachodem Przemyśl nas pożegnał dodając szeptem jeźdźcie Kochani, góry już czekają. I tak zaprzęgliśmy kuce w aucie i wieczorkiem zajechaliśmy do Ustrzyk Dolnych, nocleg w Panoramie Gromadzyń. Miejsce trochę z dala od najbliższych szlaków, jednak gościna Właścicieli i możliwość odpalenia ogniska i grilla w dogodnym momencie – bezcenne. Sam Pensjonat leży wysoko ponad miastem, przez co widok z okna z rana mieliśmy obłędny. Przyjechali, przepakowali rzeczy do plecaków, spać i start na drugi dzień…

30 KWIETNIA
Start zaplanowaliśmy w Mucznem wprost na Tarnicę. Fama głosiła że trasa nie należy do łatwych. Trzeba przyznać, że ta „fama” miała 🙇 rację. Jak można zauważyć po profilu, wzniesienie do 3km nie dawało nam odpocząć. W górę i w górę, nawet miejscami zastaliśmy jeszcze śnieg. Kiedy złapaliśmy oddech nad Bukowym Berdem, naszym oczom ukazał, nie wiemy jak to określić – stos schodów w dół a potem w górę – WTF ?! Jak się później okazało, z Bukowego Berda było około 960 stopni schodów a z Przełęczy Goprowskiej plus/minus 600 (z cyklu wiedza bezużyteczna). –
A Tarnica sama nas nie zaskoczyła, nie nie. Jednak widok ludzi w sandałach lub w japonkach 👀 … jednak to nie były tylko legendy i mity o tych dwunożnych postaciach. (brakowało już tylko Yeti👣).

1 MAJA
Pracować nie będziemy, stąd zamiast pracować nóżkami na szlaku wybraliśmy się nad malowniczą Solinę – Świętować Święto Pracy. Wysoka na 81,8 metrów zapora, zbiera wody Sanu, które są rozlane przed nią na ponad 2 tysiące hektarów. To tak jak by średniej wielkości jeziora Mazurskie wlać pomiędzy wzgórza. Podczas słonecznej pogody (która zresztą była) wyglądało to jakby w czarę stworzoną z wzgórz wlać źródło szczęścia i młodości. I w sumie to nie poezja, to fakt, bo jadąc tam nasza witalność się zwiększa a tym samym chce się żyć dłużej.

CO WARTO DOŚWIADCZYĆ?
➡Przede wszystkim spacer przez samą zaporę – długość prawie 700 metrów,
➡ rejs statkiem po zalewie,
➡ spróbowanie przysmaków takich jak: proziak, kwas chlebowy czy obłędnie przepyszny napój z jałowca
➡ ogrom pięknych widoków.

2 MAJA
Był odpoczynek, to wracamy do kolejnej wędrówki. A trzeba przyznać, że trasa z Mucznego to była rozgrzewka. Czemu? To rzućcie okiem na mapę obok (lub poniżej jeśli przeglądacie post na telefonach). 27 km dobrej wędrówki, zaczynając od Ustrzyk Górnych, początkowo utwardzoną drogą idąc przez Szeroki Wierch, dochodzimy do Przełęczy pod Tarnicą. Tam tym razem tylko odpoczynek i pamiętnymi schodami z przed dwóch dni ruszyliśmy na Halicz. Osobiście, przez ostatnie obłożenie wchodzenia przez Wołosate na Tarnicę i robienie z tego atrakcji typu „zróbmy sobie selfie” Halicz zyskał miano szczytu bliższego sercu i bliższego naturze.

Czasem pytają nas, dlaczego nie robimy wejścia wprost. Góra, zdjęcia, dół, dom.

Odpowiedź jest prosta: Wędrówka daje nam poczucie szczęścia, podniecenia i nadaje spokój duszy. Szczyt jest swoistym podziękowaniem gór, że gościliśmy na ich szlakach.